Μαριλένα Κατσίμη: Απάντηση στον κύριο Τσαλαπάτη

Πράγματι στο σπορ της πολεμικής των ανακοινώσεων, οι επαγγελματίες δημοσιογράφοι είναι άφταστοι επαγγελματίες -κυρίως όταν μοναδική τους ενασχόληση είναι αυτό. Θα αναρωτιέται κανείς γιατί όσοι καταγγέλλονται καθημερινά από τις ανακοινώσεις της ΚΕΔ (Κίνηση Επαγγελματιών Δημοσιογράφων) δεν αντιδρούν. Η απάντηση είναι προφανής και δυσάρεστη για τον δημοσιογραφικό συνδικαλισμό: Γιατί κανείς δεν ασχολείται με τα λεγόμενά τους.

Επειδή εγώ είμαι καινούργιος στόχος για τον κύριο Τσαλαπάτη αποφάσισα για πρώτη και τελευταία φορά να απαντήσω γιατί ο περί ου δεν είναι μόνο ένας τύπος συνδικαλιστή που του αρέσει να γράφει και να καταγγέλλει. Επιπλέον, προσπαθεί να τρομοκρατεί -ή νομίζει ότι τρομοκρατεί- και όποιον τολμήσει να του αντιμιλήσει. Σε μια από τις ανακοινώσεις του, κατήγγειλε ακόμη και υπάλληλο της ΕΣΗΕΑ, ο οποίος όμως τόλμησε να του απαντήσει. Αυτό δεν μπόρεσε να το ανεχτεί ο επαγγελματίας συνδικαλιστής στο πρόσωπο του οποίου εκφράζεται με εμβληματικό τρόπο ο εκφυλισμός της εικόνας των συνδικαλιστών δημοσιογράφων. “Πώς είναι δυνατόν να καθυβρίζει (να απαντά στις συκοφαντίες δηλαδή) ένας υπάλληλος έναν αιρετό!”ωρυόταν ο κύριος Τσαλαπάτης και απαιτούσε από μένα, που ως γενική γραμματέας είμαι υπεύθυνη για το προσωπικό, να επιπλήξω τον υπάλληλο επειδή υπερασπίστηκε την αξιοπρέπειά του!

Καλό θα ήταν ν’ απαντάμε όλοι στις καταγγελίες του Τσαλαπάτη, όμως μετά δεν θα είχαμε χρόνο για τίποτε άλλο! Το να εξαντλεί κανείς τις γνώσεις και την ευφυϊα του σε καταγγελίες και διαρροές που έχουν καταντήσει μανιέρα είναι μια εντελώς προσωπική επιλογή. Αυτή η επιλογή όμως δημοσίως ελέγχεται. Και αν κάποιοι νιώθουν ευχάριστα στο απυρόβλητο της εμπαθούς γραφικότητας αυτό δεν σημαίνει ότι κερδίζουν. Απλώς, δεν ξέρουν πόσο έχουν διασυρθεί σε προσωπικό επίπεδο και μαζί τους όλος ο δημοσιογραφικός συνδικαλισμός. Και αυτό είναι το δυσάρεστο.

Πριν γίνω μέλος του διοικητικού συμβουλίου της ΕΣΗΕΑ δεν πίστευα όταν μου έλεγαν ότι υπάρχουν συνδικαλιστές που το μόνο που κάνουν είναι να βάζουν τρικλοποδιές ώστε να μην προχωράει τίποτα. Πράγματι, σκεφτόμουν ότι υπερβάλλουν. Είναι θλιβερό τώρα που καλούμαστε να διεξάγουμε τις πιο κρίσιμες μάχες, τέτοιοι άνθρωποι να συνεχίζουν να κάνουν αυτά που έχουν απαξιώσει στα μάτια του κόσμου τη συλλογική μας έκφραση. Οι υπόλοιποι όμως δεν χρωστάμε τίποτε. Το σωματείο μας δεν χρωστάει τίποτε να ασχολείται με τέτοια θέματα αντί να κάνει αυτό που τουλάχιστον κάποιοι νομίζουμε ότι πρέπει.

Διότι σε τελευταία ανάλυση η ζημιά που κάνει κάποιος που συμπεριφέρεται όπως ο περί ου, δεν είναι τόσο η προσωπική του απαξίωση στα μάτια των υπολοίπων. Μεγάλοι άνθρωποι είμαστε, ο καθένας διαλέγει για τον εαυτό του τι εικόνα δίνει. Η ζημιά μάς αφορά όλους στο βαθμό που ένα συλλογικό όργανο αντί να κάνει τη δουλειά του, ασχολείται με ευτέλειες και παθολογικές εμπάθειες.

Διαβάστε αυτήν ως τη σταθερή δική μου απάντηση σε τέτοιες συμπεριφορές. Νομίζω ότι από τη θέση που μου εμπιστεύτηκε ο δημοσιογραφικός κόσμος έχω (πιο) σοβαρή δουλειά να κάνω.

Μαριλένα Κατσίμη, γ.γ. της ΕΣΗΕΑ